Afgelopen zomer mocht Jasmijn voor de tweede keer mee – en dit keer sloot haar broertje Levi zich voor het eerst aan. Een bijzondere ervaring voor allebei, met een blijvende impact op het hele gezin.

Therapie zonder dat het zo voelt

Voor haar moeder was het best spannend om Jasmijn de eerste keer te laten gaan. “Ze had moeite met vriendinnen maken, was onzeker en vaak stil. Ze kreeg hulp om haar sociale vaardigheden te ontwikkelen, maar dat bleef lastig. Toch dacht ik: wie A zegt, moet ook B zeggen.” Haar man, zelf veteraan met PTSS, moedigde het aan: hij hoopte dat Jasmijn er plezier en nieuwe ervaringen zou opdoen.

De eerste dagen van de reis waren stil thuis. “Als ouder vraag je je af hoe het gaat. Ze mochten maar één uur per dag op hun telefoon, dus we hoorden weinig. Maar toen ik haar weer ophaalde, zag ik het meteen: er was iets veranderd.”

Jasmijn kwam thuis met nieuwe vriendinnen, zelfvertrouwen en verhalen over bergbeklimmen, nachtwandelingen en gesprekken met andere kinderen. “Wat twee jaar hulpverlening niet lukte, lukte Vets Angels in vijf dagen. Ze had geleerd steviger in het leven te staan en ontdekte dat ze niet de enige was. Sindsdien durft ze haar eigen mening te geven, mengt ze zich in groepen en neemt zelf initiatief. Ze bloeit echt.”

Een broer die zijn eigen pad vond

Voor Levi, die dit jaar voor het eerst meeging, was het begin wat onwennig. “Hij trok zich terug op zijn telefoon en had het de eerste dagen moeilijk,” vertelt hun moeder. “Maar halverwege kwam er een berichtje van Jasmijn: ‘Mam, het gaat beter met Levi!’ Hij begon zich steeds meer open te stellen en te genieten van de groep.”

Achteraf geeft Levi zelf aan dat hij blij is dat hij is meegegaan. “Hij leerde dat het moeilijk is om weer aan te haken als je je afsluit, en dat praten helpt. Hij durft zijn gevoelens nu beter te uiten. Dat is een waardevolle les, juist bij kinderen die opgroeien in een gezin met PTSS.”

Een gezin dat weer ademhaalt

De impact bleef niet beperkt tot de kinderen. “Ik kon even de zorg loslaten,” vertelt hun moeder. “Even geen moeder zijn, maar gewoon ademhalen. Dat gaf me ruimte om op te laden. En toen ze terugkwamen, merkte ik het verschil. Er is een tijd vóór Vets Angels en een tijd ná Vets Angels.”

Binnen het gezin is meer ontspanning gekomen. Er wordt meer gepraat, ook over moeilijke momenten. “Als mijn man een zware periode heeft, bespreken we dat samen. De kinderen begrijpen beter wat PTSS betekent en hebben geleerd hoe ze ermee om kunnen gaan. Dat maakt alles dragelijker. We lopen minder op onze tenen.”

Onbetaalbare groei

Eén naam komt in het gesprek steeds terug: Emma, een begeleider van Vets Angels. “Wat zij voor Jasmijn heeft betekend, vergeet ik nooit. Dankzij haar durfde Jasmijn met vertrouwen naar het voortgezet onderwijs. Dat heeft invloed op haar hele toekomst.”

De moeder is vol lof over het initiatief: “De impact van die week is onbetaalbaar. De kinderen leren, groeien, lachen en praten met anderen die hun situatie begrijpen. Het is eigenlijk ‘therapie zonder dat het zo voelt’. Ze krijgen een cadeau dat levens verandert.”

Een oproep aan ouders – en aan iedereen

“Twijfel je of dit iets is voor je kind? Doe het. Je krijgt er als gezin zóveel voor terug. En als het nog te vroeg voelt, wacht een jaartje — maar laat ze het meemaken. Vets Angels geeft kinderen niet alleen een week plezier, maar ook een steviger fundament voor hun toekomst.”

Aan de vrijwilligers en organisatoren wil ze één boodschap meegeven:
“Ga vooral zo door. Jullie werk maakt het verschil. Wat jullie deze kinderen meegeven, is goud waard.”

Met jouw steun kan Hulp voor Helden nog meer kinderen zoals Jasmijn en Levi deze ervaring bieden.

Help mee - en geef een kind een doorbraak!